خود فراموشی

یکی از بیماری‌های روحی و روانی، خودفراموشی است. این اصطلاح در فرهنگ قرآن به اشکال گوناگون بیان شده است؛ زیرا حالتی است که تاثیرات شگرفی در زندگی دنیوی و اخروی شخص به جا می‌گذارد. شخصیتی که دچار این بیماری است بسیار مضطرب، متزلزل و افسرده است. رفتارهای وی به سبب همین بیماری از حالت تعادل بیرون می‌رود و سلامت شخصیتی خود را از دست می‌دهد.
از آنجا که این بیماری در زندگی انسان و سعادت دنیوی و اخروی او نقش بسزایی دارد،  با استفاده از آموزه‌های وحیانی، علل و آثار آن را باید تشریح کرد.